یکی از همرزمان پسرم “رامین عبقبری” تعریف میکرد که رامین شبهایی را که پست نگهبانی نداشت، به کسی که نوبتش بود میگفت: مرا برای رزم شبانه (نماز شب) بیدار کن! چون در سنگر جا برای ایستادن نبود، “شهید رامین عبقری” نماز شب را به طور نشسته میخواند. در آن سوز سرما جای گرم را رها میکرد و با آب منبع وضو میساخت و نماز را با حضور قلب و خلوص نیت به جا میآورد.